De ruimtetelescoop James Webb zal tot 100 keer zo gevoelig zijn als zijn voorganger, de Hubble, en kan daardoor het licht van enkele van de eerste sterren en sterrenstelsels zien.
De Hubble richt zich vooral op zichtbaar licht – wat we met het blote oog kunnen zien – en de Webb is gebouwd om infrarood licht waar te nemen.
Het licht van de vroegste sterrenstelsels en sterren in het heelal is namelijk uitgerekt op zijn ruim 13 miljard jaar durende reis naar ons toe. Hierdoor zijn de golflengten van het licht verschoven van het zichtbare deel van het elektromagnetisch spectrum naar het infrarode. Dit noemen astronomen een roodverschuiving.
Het enige nadeel van de Webbtelescoop is dat alles perfect moet werken bij de lancering.
Vanwege zijn plek op 1,5 miljoen kilometer van de aarde in het zogeheten lagrangepunt L2 kan de telescoop, in tegenstelling tot de Hubble, niet gerepareerd en vernieuwd worden.
Spiegel ziet 15 keer zo groot gebied
De primaire spiegel van de Webbtelescoop is ruim zes keer zo groot als die van de Hubble en kan 15 keer meer van de hemel zien. Om tijdens de lancering in de laadruimte van de raket te passen, is de spiegel inklapbaar gemaakt.
Webb vliegt door totale duisternis
De Hubble bevindt zich op circa 570 kilometer van de aarde, de Webb op ongeveer 1,5 miljoen kilometer. Hier kan de telescoop zich voor de infrarode straling van de zon verbergen in de schaduw van de aarde en het heelal in totale duisternis observeren.
Oeroude sterren komen tevoorschijn
De Webbtelescoop vangt infrarood licht op met een gevoeligheid die 10-100 keer groter is dan die van Hubble. Mogelijk zal de telescoop dan ook het licht van enkele van de eerste sterren en stelsels kunnen zien.
Webb kijkt door kosmisch stof heen
Terwijl Hubble vooral in zichtbaar licht waarneemt, richt Webb zich op infrarood licht. Zo kan hij beter sterren en planeten zien die achter kosmisch stof verborgen zijn. Stof houdt minder infrarood licht dan zichtbaar licht tegen.
