Half juli kun je absorptienevels zien, gebieden in de ruimte buiten het zonnestelsel die bestaan uit relatief dicht stof en gas.
Aangezien de nevels geen licht uitzenden, kunnen we ze alleen zien doordat ze het licht van sterren erachter blokkeren.
De gebieden lijken leeg, maar vormen in werkelijkheid de meest compacte delen van enorme moleculaire wolken.
Uit nevels worden sterren geboren
De stofdeeltjes zijn meestal kleiner dan een micrometer, en met die grootte blokkeren bepaalde stoffen het zichtbare licht effectief.
Nevels en gaswolken zijn de geboorteplaats van sterren en bevatten daarom ook waterstof, helium en andere moleculaire verbindingen waaruit de ster bestaat.
De astronoom Edward Emerson Barnard catalogiseerde rond 1900 veel absorptienevels, waaronder B142 en B143, die in juli te zien zijn.
GA OP ONTDEKKING IN HET HEELAL met een abonnement op Wetenschap in Beeld.
Zo ga je te werk
Rond nieuwe maan op 13 juli kun je de absorptienevels B142 en B143 zien – samen Barnard’s E Nebula. De beste plek om ze te zien is Zuid-Europa, waar de nachten donkerder zijn.
Je hebt geen reistelescoop nodig. De nevel is aan de hemel in de breedte ongeveer twee keer zo groot als de maan, dus aan een telelens op een kleine motorsteun heb je voldoende.
Kijk naar het sterrenbeeld Arend – iets rechts van de ster Tarazed – in zuidelijke richting. Stel scherp en belicht het beeld een minuut lang. Dan zie je de nevels opdoemen tussen de sterren.
