Een ruimtereis is niet zonder gevaar. Behalve alle gevaren van buiten moeten astronauten ook fysiek gezond blijven in gewichtloosheid, en een van de grootste uitdagingen daarbij is botverlies.
Eerdere studies wezen uit dat astronauten per maand in de ruimte gemiddeld 1 Ã 2 procent botmassa verliezen. Dit komt door osteopenie, een lichte verkalking van de botten die in het ergste geval tot osteoporose kan leiden.
Lichamelijke belasting en lichaamsgewicht dragen bij tot de vorming van nieuwe botcellen. In gewichtloosheid rust er weinig gewicht op de botten, waardoor ze snel mineralen en calcium verliezen.
Gewoonlijk blijven astronauten hooguit zes maanden in de ruimte, maar de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA verwacht dat de geplande reis naar Mars in de jaren 2030 10 maanden zal duren. Daarna brengen de astronauten een jaar door op Mars voor ze naar de aarde terugkeren.
Intensief sporten en vitamine D- en calciumsupplementen volstaan dan niet om ernstig botverlies als gevolg van microzwaartekracht te voorkomen.
Er bestaan al medicijnen die botverlies voorkomen met behulp van het parathormoon (PTH). Dit hormoon stimuleert de botvorming in het lichaam en helpt de botmassa te herstellen.
Het probleem is dat dit medicijn dagelijks geïnjecteerd moet worden en erg onpraktisch is om op ruimtemissies in grote hoeveelheden te vervoeren. En de jarenlange straling uit de ruimte kan de werking verzwakken.
Hormoon met bacteriën overgebracht op sla
Onderzoekers aan de universiteit van Californië in de VS hebben een methode ontwikkeld om het probleem van de aanvoer van het botstimulerende hormoon PTH tegen te gaan. Ze maakten genetisch gemodificeerde bindsla, die zelf het hormoon produceert.