Waarom is het heelal niet meteen verdwenen?
Ons heelal zou verdronken moeten zijn in een zee van straling. Als er in het begin der tijden even veel materie als antimaterie zou zijn geweest, dan was het heelal veranderd in pure energie. Maar om de een of andere reden was er iets meer materie.
Wat weten we?
Ons wereldbeeld is voor een groot deel gestoeld op de sterke symmetrieën in de natuurwetten. Maar in het begin der tijden zijn er op elke miljard antimateriedeeltjes kennelijk een miljard en één materiedeeltjes gevormd. En door deze kleine onbalans bestaat het heelal nu nog steeds.
Die onbalans is een breuk in wat we in jargon de CP-symmetrie noemen. En nu moeten we zien te verklaren hoe die breuk heeft kunnen ontstaan, en deze inpassen in ons wereldbeeld. Ook moet het verschijnsel experimenteel aangetoond worden, zodat we kunnen bevestigen dat het bestaat en er een oorzaak bij kunnen zoeken.
Al jaren worden er natuurkundeproeven gedaan, waarbij er vrijwel altijd precies even veel materie als antimaterie ontstaat, zoals de CP-symmetrie voorschrijft. En de breuken die hierbij worden waargenomen, zijn te onbeduidend om de scheefte in het heelal te kunnen verklaren.
Maar in 2010 heeft Fermilab in de VS proeven gedaan die een doorbraak in het onderzoek hebben opgeleverd. Hier werd één procent meer muonen dan antimuonen gevormd. En één procent is in dit opzicht een aanzienlijke afwijking, maar waarom deze nu precies is opgetreden weten we helaas nog niet.
Krijgen we antwoord?
Nadat er jaren alleen kleine breuken in de CP-symmetrie gevonden zijn, traden er ook breuken op die groter zijn dan we met het zogeheten standaardmodel kunnen verklaren. Nog meer experimenten zullen ons dichter bij een antwoord brengen.