Hoe loopt het allemaal af?
Alles wat leeft sterft, dus het is niet vreemd om aan te nemen dat ook het heelal eindigt. Maar kunnen we met de huidige theorieën iets zeggen over de dood van het universum?
Wat weten we?
Kosmologen constateren twee belangrijke dingen: het heelal dijt steeds sneller uit, en zijn voorraad energie is beperkt. Dat betekent dat de sterren in een verre toekomst een voor een uitdoven, totdat er alleen nog rode dwergsterren over zijn. Deze zetten waterstof zo langzaam om, dat sommige nog wel 100 miljard jaar kunnen blijven bestaan.
Nog verder in de toekomst zit er veel meer ruimte tussen de sterrenstelsels, en mettertijd zal er bijna geen ster meer over zijn in het zichtbare heelal. Tegelijk zullen de stelsels langzamerhand oplossen.
Sommige sterren worden opgeslokt door de massieve zwarte gaten in de centra, en andere worden in de grote lege ruimte geslingerd. Uiteindelijk zijn er alleen verspreide zwarte gaten en dode sterren over in een donker heelal. En de voorspellingen voor de nog langere termijn wisselen met de kosmologische modellen.
Je kunt je ook een ander einde voorstellen. Misschien rukt donkere energie de ruimte uit elkaar door de constante uitdijing in de zogeheten big rip. Of misschien wordt ons heelal herboren na een botsing met een ander universum.
Vroeger was men nog vol van de mogelijkheid dat de uitdijing van het heelal afgelost zou worden door een samentrekking, waardoor het in een big crunch of eindkrak zou eindigen en alle materie zich in één punt zou verzamelen. Maar dit idee is na de ontdekking van donkere energie verworpen.
Krijgen we antwoord?
We kunnen de ontwikkeling van het heelal voor biljoenen jaren voorspellen, maar wat het uiteindelijke lot is, weten we niet. Het is onmogelijk om kosmologische theorieën met zekerheid te bewijzen.