Dit zijn de theorieën over ‘Oumuamua

‘Oumuamua verdween in januari 2018 uit het blikveld van de telescopen, maar wetenschappers zijn nog steeds in de ban van het sigaarvormige hemellichaam. Eens in de zoveel tijd duikt er weer een nieuwe theorie op over de oorsprong van ‘Oumuamua.

Dit zijn drie van de meest gangbare theorieën:

1. ‘Oumuamua is een zonnezeil

In 2018 beweerde astrofysicus Avi Loeb van Harvard University dat ‘Oumuamua een kunstmatig object was dat niet door de natuur was geschapen, maar door intelligente wezens. Hij dacht bijvoorbeeld dat ‘Oumuamua ruimteafval was of misschien wel een zonnezeil dat door de straling van de zon werd aangedreven.

Nu krijgt de alientheorie steun van een nieuw onderzoek van 17 augustus 2020. Astrofysici van het Korea Astronomy and Space Science Institute menen dat het feit dat ‘Oumuamua geen coma of staart heeft, betekent dat het object niet op natuurlijke wijze is ontstaan.

Volgens hen kan ‘Oumuamua niet geheel of gedeeltelijk uit waterstofmoleculen (H2) bestaan, zoals sommige onderzoekers denken. H2-objecten zouden op hun reis van hun ontstaansplek naar bijvoorbeeld een ander plantenstelsel worden verwoest door gas, stof, kosmische en interstellaire straling en uiteindelijk sublimatie – het proces waarbij een vast materiaal overgaat naar gas, concluderen de Koreanen.

Andere wetenschappers denken echter dat deze theorie over ruimtewezens niet klopt en dat ‘Oumuamua weliswaar een mysterieus, maar natuurlijk object is.

2. ‘Oumuamua is een actieve planetoïde

In het voorjaar van 2020 kwam een internationaal team van wetenschappers met de theorie dat ‘Oumuamua is ontstaan toen een groter object kapot werd getrokken door een ster. Volgens computersimulaties kan de aantrekkingskracht van een ster een object uiteenrukken in lange, smalle stukken die lijken op de karakteristieke sigaarvorm van ‘Oumuamua.

Deze theorie verklaart meteen ook hoe het komt dat ‘Oumuamua kan versnellen.

Toen ‘Oumuamua werd losgerukt, verdampten de meeste vluchtige stoffen zoals water, vanwege de warmte van de ster. Wellicht bleef er toen echter nog water diep binnenin ‘Oumuamua achter. Toen ‘Oumuamua dichter bij onze zon in de buurt kwam, was die warmte wellicht voldoende om het overgebleven water te laten verdampen en ‘Oumuamua een zetje te geven.

Het team noemde 'Oumuamua daarom een actieve planetoïde.

3. ‘Oumuamua is een ruimte-ijsberg

In juni 2020 presenteerden Amerikaanse wetenschappers van de University of Chicago en Yale University weer een nieuwe theorie - ‘Oumuamua is geen komeet, planetoïde of zonnezeil van buitenaardse wezens, maar een bevroren stuk waterstof, oftewel een ruimte-ijsberg.

Deze hypothese is gebaseerd op sublimatie, een scheikundige term voor de overgang van een stof van een vaste vorm naar damp.

Als bevroren waterstof van een vaste vorm naar damp wordt omgezet, bijvoorbeeld door warmte, kan er een versnelling optreden die vergelijkbaar is met die van ‘Oumuamua. Daarnaast is de versnelling onzichtbaar voor telescopen, omdat sublimatie van waterstof geen licht produceert of reflecteert. De wetenschappers denken dat we daarom niet hebben kunnen zien dat ‘Oumuamua sneller gaat.

De vorm van ‘Oumuamua kan wellicht ook het gevolg zijn van sublimatie, omdat dit proces zorgt voor langzame erosie van het materiaal waarin de waterstof zit opgesloten en er uiteindelijk een dunne, lange structuur overblijft. De wetenschappers achter deze theorie vergelijken ‘Oumuamua met een stuk zeep dat eerst vierkant was, maar door veelvuldig gebruik op een gegeven moment dunner en langwerpig is geworden.

‘Oumuamua kan volgens de wetenschappers zijn ontstaan in een zogeheten galactische moleculaire wolk die onder andere bestond uit bevroren waterstof en die ook de basis vormt voor de geboorte van sterren.