Voor het eerst hebben onderzoekers de bron gevonden van een van de mysterieuze radioflitsen die astronomen al 13 jaar grijze haren bezorgen.
In 2007 werd de eerste zogeheten Fast Radio Burst (FRB) ontdekt en sindsdien zijn er tientallen geregistreerd, maar de astronomen wisten niet waar ze vandaan kwamen.
Flits dwars door het sterrenstelsel
Een magnetar in de Melkweg blijkt de bron te zijn van een FRB – een ultrasterke radioflits.
Magnetar brengt straling voort
De magnetar SGR 1935+2154 is bekend als bron van röntgenstraling (geel) en gammastraling (rood).
Radioflits wordt afgevuurd
Onbekende processen creëren een FRB (blauw). Die duurt een milliseconde, maar doet 30.000 jaar over de reis naar de aarde.
Afzender wordt ontdekt
De radiotelescoop CHIME in Canada meet de FRB. Uit de richting blijkt dat de magnetar de bron is.
De ultrakorte, maar extreem sterke flitsen van radiostraling zijn tot dusver getraceerd tot sterrenstelsels die miljoenen of miljarden lichtjaar bij ons vandaan staan. Maar het was nooit duidelijk welke objecten ze uitzenden.
Radiobron staat op 30.000 lichtjaar afstand
Dat is nu anders. Astronomen van de radiotelescoop CHIME in Canada hebben een FRB opgevangen en getraceerd tot een zogeheten magnetar, SGR 1935+2154, in ons eigen sterrenstelsel, op slechts 30.000 lichtjaar afstand.
Magnetars zijn een bepaald type neutronenster. Neutronensterren ontstaan als een ster opbrandt en explodeert als supernova.
Magnetars zijn neutronensterren met een ultrasterk magneetveld – vaak wel een biljard keer zo krachtig als dat van de aarde.
Alle neutronensterren hebben een krachtig magneetveld, vaak miljoenen keren zo sterk als dat van de aarde, maar bij circa een tiende ervan is het nog eens 1000 keer zo sterk. Daarom kregen ze een eigen categorie: magnetars.
Proces achter FRB is nog onbekend
Eerder was al röntgen- en gammastraling van magnetars waargenomen, maar de FRB van de magnetar in de Melkweg was veel sterker. Hij duurde nog geen milliseconde, maar had evenveel energie als een halve minuut radiostraling van de zon.
De ontdekking van een concrete bron van een FRB geeft astronomen de mogelijkheid om de processen erachter te onderzoeken, en te achterhalen waarom sommige bronnen ze met regelmatige tussenpozen herhalen.
