Maan van Saturnus herbergt mogelijk leven
Een nieuw computermodel van Enceladus laat zien dat de voedselrijke zee van de maan meer dan een miljard jaar oud kan zijn. Dat verhoogt de kansen op leven.
Enceladus, een maan van Saturnus, is een van de belangrijkste kandidaten voor de aanwezigheid van leven elders in het zonnestelsel.
De zee die onder de ijskap schuilgaat, voldoet aan alle voorwaarden: water, energie en de chemische bouwstenen uit de kern van de maan zijn voorhanden.
En na een nieuwe ontdekking is Enceladus nóg interessanter geworden.
Het blijkt dat de zee mogelijk een paar miljard jaar oud is, volgens wetenschappers een belangrijke factor bij het ontstaan van leven.
De maan ziet eruit als een kale ijsbal, maar toen de ruimtesonde Cassini er tijdens zijn missies tussen 2014 en 2017 langskwam, kwam aan het licht dat er zich een vloeibare zee onder het ijs bevindt.
Door barsten in het ijs bij de zuidpool komen geisers van waterdamp, mineralen en gassen naar boven, afkomstig uit warme bronnen op de zeebodem. Tot nu toe was het een raadsel waar die energie vandaan kwam.
Maar nu hebben Europese en Amerikaanse onderzoekers een computermodel voorzien van de nieuwste gegevens over Enceladus, en er rolde een mogelijke verklaring uit:
De rotskern van Enceladus is niet vast, maar poreus, met 20 tot 30 procent lege ruimte. Het gesteente zal daarom bewegen onder invloed van de wisselende zwaartekracht van Saturnus – de maan beschrijft een ovale baan om zijn planeet. Zo ontstaat er wrijving in de kern.
Deze wrijving wekt warmte op, en zorgt zo voor voldoende energie om de zee vloeibaar te houden en geisers door het ijs te laten schieten. Het model laat ook zien dat deze ‘verwarming’ al miljarden jaren werkt, wat de kans op leven verhoogt.
Poreuze kern zorgt voor levenszones
Water sijpelt in de bodem van Enceladus en wordt verhit, waardoor mineralen en warmte afgestaan worden aan de zee.
