Stel je een hemellichaam voor waarvan de ene kant altijd naar de ster van het stelsel is gericht en dus baadt in eeuwig licht. De andere kant is van de ster af gekeerd, en daar heerst een oneindige, ijzige duisternis.
Het klinkt misschien als een sciencefictionfilm, maar planeten met een synchrone of gebonden rotatie zijn heel gewoon, want ze komen voor rond rode dwergsterren, die tot 70 procent vormen van de sterren die je ’s nachts kunt zien.
De ‘dagkant’ van zulke planeten kan zo heet zijn dat er aan het oppervlak geen water kan bestaan. Aan de andere kant kan de nachtzijde zo koud en onherbergzaam zijn dat eventueel water zou bevriezen.
Maar nu hebben onderzoekers van de University of California een specifiek gebied op deze exoplaneten geïdentificeerd, dat mogelijk wél bewoonbaar is. Hun onderzoek is gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift The Astrophysical Journal.
De dunne schemerzone op de grens tussen dag en nacht (ook terminatorzone genoemd), kan precies de juiste temperatuur hebben voor leven.
De astronomen ontdekten dit door geavanceerde klimaatmodellen te gebruiken, waarmee normaal temperaturen, druk, wind en vochtigheid op aarde berekend worden. Ze deden een paar aanpassingen, zoals een tragere baan om de ster.
Zo zou het bewoonbare gebied van een planeet met gebonden rotatie er volgens de onderzoekers uit kunnen zien.
Volgens de onderzoekers zelf is dit een van de eerste keren dat met succes is aangetoond dat zulke planeten wel degelijk een bewoonbare zone kunnen hebben.
Tot nu toe hebben astronomen zich bij het zoeken naar bewoonbare gebieden in het heelal vooral gericht op exoplaneten met oceanen.
Maar de Amerikaanse astronomen zijn van mening dat we de zoektocht moeten uitbreiden naar ‘verdeelde’ exoplaneten, ook al lijken die op het eerste gezicht ongastvrij. Dit doet denken aan een oproep in een onderzoek in het tijdschrift Astrobiology in 2013.
‘Door deze exotische klimatische omstandigheden te onderzoeken, vergroten we de kans om in de nabije toekomst een bewoonbare planeet te vinden en te identificeren,’ zegt hoofdonderzoeker Ana Lobo.