Als je een idee wilt hebben van de lengte van je kind als volwassene, volstaat het niet om naar je eigen lengte en die van je partner te kijken.
Dat blijkt uit een nieuw onderzoek van de universiteit van Queensland, waarin het DNA van maar liefst 5,4 miljoen mensen is geanalyseerd en 12.000 genetische variaties aan het licht kwamen die van invloed zijn op onze lichaamslengte.
Volgens de onderzoekers kunnen we dankzij hun bevindingen DNA gebruiken om iemands lengte als volwassene nauwkeuriger dan ooit tevoren te voorspellen, en zelfs verborgen ziekten eerder opsporen.
Antwoord lag diep in DNA
Het groeitraject van baby tot volwassene, en de rol die genetica daarin speelt, was tot nu toe een gecompliceerd en slecht begrepen onderdeel van de menselijke biologie.
Vaak worden tabellen gebruikt met de lengte van de biologische vader en moeder, maar die bieden niet meer dan een grove schatting.
Daarom vergeleken de Australische onderzoekers de lengte en het DNA van proefpersonen uit meer dan 280 studies met behulp van analysesoftware.
Ze identificeerden in totaal 12.111 cruciale genetische variaties op een kluitje, dicht bij de genen die verband houden met de groei van de botten.
Ziekten kunnen aan het licht komen
De variaties kunnen volgens de onderzoekers 40 procent van de lengteverschillen tussen mensen van Europese afkomst verklaren, en zo’n 10 tot 20 procent van de lengteverschillen bij mensen van niet-Europese afkomst.
De onderzoekers schatten in dat zo’n 20 procent van de variatie in lengte toe te schrijven is aan de omgeving.
Ze hopen dat hun ontdekking artsen op het spoor kan brengen van mensen die niet groeien zoals hun DNA ‘voorschrijft’, en zo verborgen ziekten die de groei remmen kunnen opsporen.