Kankercellen zijn tot zelfmoord te verleiden
Een wapen dat kankercellen doodt zonder de gezonde lichaamscellen aan te tasten. Dat kan nu realiteit worden.
Onderzoekers van de Nanyang Technological University in Singapore hebben een methode bedacht om het wapen kankercellen in te smokkelen en deze te verleiden tot zelfmoord.
Het draait allemaal om Nano-pPAAM-nanodeeltjes, die de kankercellen ertoe aanzetten veel schadelijke zuurstofverbindingen te maken.
Actieve moleculen veroorzaken stress
Deze verbindingen, ROS, zijn chemisch zeer actief en onttrekken elektronen aan andere moleculen van de cellen. Dat veroorzaakt stress in de cellen en zet een zelfvernietigend proces in gang.
De onderzoekers benutten een zwakke plek van de cellen om de nanodeeltjes binnen te smokkelen.
Vermomd nanodeeltje fopt kankercel
Een nieuwe methode verleidt kankercellen ertoe fatale nanodeeltjes op te nemen.
-
Wapen zit verstopt in lokaas
De nanodeeltjes Nano-pPAAM (blauw) zijn ingekapseld in een laag aminozuren die de kankercel nodig heeft om te groeien.
-
Cel opent de deur
De kankercel neemt het omhulsel op en gebruikt de aminozuren, waardoor de nanodeeltjes vrijkomen in de cel.
-
Resultaat is zelfmoord
De nanodeeltjes stimuleren de cel om ROS-moleculen (geel) te produceren, die de cel aanzetten tot zelfmoord.
Paard van Troje
Om te kunnen groeien moeten kankercellen aminozuren opnemen uit de omgeving. Daarom hulden de onderzoekers de nanodeeltjes in het aminozuur L-fenylalanine. Als een paard van Troje bracht de vermomming de kankercellen ertoe de nanodeeltjes binnen te laten.
De onderzoekers testten de methode op celculturen met borst-, huid- en maagkanker. Daaruit bleek dat 80 procent van de kankercellen de nanodeeltjes opnam en zelfmoord pleegde.
Mogelijk inzetbaar bij agressieve borstkanker
Andere proeven wezen uit dat de methode de groei van tumoren bij muizen met 60 procent verminderde. De muizen hadden een bijzonder agressieve vorm van borstkanker, triple negatief.
Dit is een van de moeilijkst te behandelen soorten kanker, omdat de moleculen waar de meeste soorten kankermedicijnen zich op richten, ontbreken op het oppervlak van de cellen.
De onderzoekers willen meer soorten aminozuren testen om nog betere resultaten te bereiken.
