Spitssnuitdolfijn vestigt extreem duikrecord

Gemiddeld duurden de duiken 59 minuten, dus het record van ruim drie uur is exceptioneel lang. En dat verraste de onderzoekers om meerdere redenen.

Ten eerste is het bijna een uur langer dan het oude record, ook van een spitssnuitdolfijn. En daarnaast zou het niet mogelijk moeten zijn voor een relatief kleine walvisachtige om zo lang onder water te blijven.

De spitssnuitdolfijn is minder dan zeven meter lang en weegt maar 2,5 ton, en dat bepaalt hoeveel zuurstof hij kan opslaan.

Ter vergelijking: de potvis, die ook bekendstaat om zijn lange en diepe duiken, weegt wel 50 ton, maar zijn onderwaterrecord is slechts 83 minuten.

De spitssnuitdolfijn heeft spieren met een hoog gehalte myoglobine, waarin zuurstof wordt opgeslagen, maar volgens berekeningen raakt het toch al na 77 minuten op. Daarna teren de spieren op suiker, zonder zuurstof en via zogeheten anaerobe verbranding.

Dolfijn zou verzuurd moeten zijn

Hierdoor hoopt het aangemaakte melkzuur zich op in de spieren waardoor ze uiteindelijk niet meer werken. Volgens onderzoekers bezit de spitssnuitdofijn ongekende fysiologische mechanismen die verzuring voorkomen.

Bovendien kan de dolfijn mogelijk zijn zuurstofverbruik langer uitspreiden dan onderzoekers hadden verwacht.

Dat kan komen doordat zijn hart en daarmee de verbranding vertraagt, en doordat hij de bloedtoevoer naar de meeste organen uitschakelt, zodat zijn hersenen, hart en spieren zuurstof krijgen.