De olifantsvis en andere vreemde zeedieren

De olifantsvis is een lieveling van de biologen. De vis heeft grotere hersenen dan een mens – althans in verhouding tot het lichaamsgewicht – en heeft veel met ons gemeen: hij kan dingen herkennen, verveelt zich soms en kan leren opdrachten uit te voeren. Voor een beloning uiteraard.

Meer opvallende zeedieren

Blobvis (Psychrolutes marcidus): is een soort drilpudding, want hij heeft bijna geen spieren en botten.

Borstelworm (Lamellibranchia luymesi): kan wel 250 jaar oud worden. Hij heeft geen mond, darmen en anus, maar wordt gevoed door bacteriën in zijn 'sokkel', die van waterstofsulfide leven.

Potvis (Physeter macrocephalus): is een vreetzak van een paar ton. Alle potvissen samen consumeren evenveel als de helft van de totale zeevisvangst.

Zombieworm (Osedax spp.): deze borstelworm eet botten van dode walvissen van binnenuit op. Uniek in het dierenrijk zijn zijn wortelachtige uitsteeksels, waarmee hij de botten doorboort. De bacteriën in zijn 'sokkel' breken vetten en oliën in het merg van de dode walvissen af.

Hawaiiaanse pijlinktvis (Euprymna scolopes): heeft lichtgevende bacteriën op zijn buik, waardoor hij 's nachts onzichtbaar is voor roofvissen die van onderaf aanvallen. De inktvis kan het licht van zijn buik zelfs afstemmen op de hoeveelheid maanlicht.

Stoplichtgrootbek (Malacosteus niger) en drakenvis (Melanostomias bartonbeani): zenden een rode lichtkegel uit, waarmee ze prooidieren in het inktzwarte zeewater zien zonder zelf te worden ontdekt, want vijanden en prooidieren zien dit licht niet. Met hun rode, laserachtige vlek zijn deze vissen de scherpschutters van de zee.