Talloze onderzoeken hebben de afgelopen decennia aangetoond dat zelfs een matige alcoholconsumptie veel schade kan aanrichten in onze hersenen en ons lichaam.
Toch is alcoholgebruik nog steeds diep verweven met de menselijke cultuur, en dat is al duizenden jaren zo.
Maar waarom zijn we zo dol op het gegiste vocht?
Een onderzoeksteam heeft nu wellicht het antwoord gevonden – bij een groep zwarthandslingerapen in het regenwoud van Panama.
Urine verraadt de apen
Door het eetgedrag van de apen over een lange periode te volgen, kwamen ze erachter dat de dieren zich dagelijks volproppen met gegiste palmvruchten met een beetje ethanol.
Ook ontdekten ze afbraakstoffen van de alcohol in de urine van de apen. Daaruit blijkt dat de alcohol uit de gegiste vruchten in het lichaam van de apen wordt opgenomen en verwerkt – en dus niet alleen door hun systeem wordt geleid.
Dit doet alcohol met je hersenen
Selv et enkelt glas eller to påvirker hjernen og dermed kroppen. I løbet af få minutter efter første skål vil alkoholen gradvist begynde at sløve hjernen på samme måde som bedøvelsesmidler.
Wetenschappers vinden definitief bewijs
Verhalen over chimpansees die genieten van overrijp fruit met alcohol trokken eerder al de aandacht van wetenschappers.
Maar de nieuwe studie bewijst volgens de onderzoekers definitief dat de apen regelmatig de bedwelmende chemische verbinding consumeren – zonder menselijke bemoeienis.
De wetenschappers denken dat de dieren de gegiste vruchten eten omdat die meer calorieën bevatten dan de ongegiste. En meer calorieën staat gelijk aan meer energie.
Oude theorie herleeft
De ontdekking in het tropische woud van Panama blaast ook de zogeheten ‘drunken monkey’-hypothese nieuw leven in.
Deze theorie werd in 2000 voor het eerst geponeerd door de bioloog Robert Dudley.
Hij stelt dat het feit dat de apen aangetrokken worden door de geur en smaak van ethanol een evolutionair voordeel is, omdat de dieren hierdoor rijpe, energierijke vruchten weggrissen voordat andere dieren de kans krijgen ze op te eten.
De aantrekkingskracht die alcohol op de apen heeft, is ook terechtgekomen in het DNA van onze soort – en is nog springlevend. Maar dan zonder de extra calorieën en de evolutionaire voordelen die het de apen oplevert.